عکس “قدم به باغ بهشت” اثر ویلیام یوجین اسمیت، عکاس و خبرنگار معروف آمریکایی، از پیشگامان عکاسی مطبوعاتی معاصر است. ویلیام یوجین اسمیت از عکاسی برای افزایش سطح آگاهی و شعور جامعه بهره می‌برد و عمده فعالیتش در زمینه عکاسی مستند است. علت شهرت او، حضور هدفمندش در جنگ‌ها و جوامع قربانی کشتارهای بی‌رحمانه است. او با استفاده از تکنیک‌های منحصربه‌فرد خود در عکاسی، توانست تصاویری تأثیرگذار و معنادار خلق کند که بازنمایی عمیقی از واقعیت‌های تلخ زمانه‌اش داشتند.
این عکس، تصویری سیاه‌وسفید از دو کودک است که در حال دویدن به‌سوی باغی هستند. روشنایی مقابل کودکان و قرارگرفتن آن‌ها در مرکز این روشنایی، نخستین چیزی است که توجه بیننده را جلب می‌کند. این جاذبه باعث می‌شود تا بیننده با کنجکاوی به اطراف عکس نگاه کند. نور از منبع طبیعی تابیده شده و بیشترین شدت آن در جلوی پای کودکان است. هرچه از کودکان دورتر می‌شویم، بیشتر وارد دنیایی می‌شویم که کودکان در حال حاضر در آن هستند؛ از شدت نور کاسته شده و طیف خاکستری مایل به سیاه غالب می‌شود. این رنگ‌بندی بیانگر خفقان، ظلم و بدی‌هاست. رنگ سیاه اطراف نشان‌دهنده غم، اندوه، ترس و مبهم بودن است. کودکان از محیط سیاه و تیره جهان خود وارد جهانی پر از نور و آزادی می‌شوند. امیدی که در عکس موج می‌زند، موجب می‌شود مخاطب با خیال راحت و بدون نگرانی، آینده این دو کودک را نظاره‌گر باشد.
ویلیام یوجین اسمیت از تکنیک‌های مختلفی برای خلق تصاویر مستند استفاده می‌کرد. او با ترکیب عناصر مختلف و بهره‌گیری از نور و سایه، تصاویری با بیانی قوی و مفهومی خلق می‌کرد. اصطلاح “فتوژنیک” که بیشتر در مورد اشخاص به کار می‌رود، در کودکان بارزتر است. اندام دوست‌داشتنی کودکان این اثر را دلنشین‌تر می‌کند و حالت خم‌شدن آن‌ها میل برای ورود به دنیای روشنایی را نشان می‌دهد، زیرا مطمئناً آن‌سوی تاریکی‌ها روشنایی وجود دارد؛ روشنایی‌ای پر از شادی، آرامش و صلح.
قاب عکس عمودی است و تناسب میان اندام کودکان با قاب که هر دو عمودی‌اند، هماهنگی میان سوژه و کادر را ایجاد کرده است. دخترک در عکس این حس را به مخاطب می‌دهد که بدون نگرانی و دلواپسی، دست در دست پسرک گذاشته و با او گام برمی‌دارد. درد و هدف مشترکشان هماهنگی را نشان می‌دهد که این رفتار در دوستان واقعی ظهور پیدا می‌کند و نشان می‌دهد که این دو کودک مأمن یکدیگرند. نگاه تعقیب‌کننده دوربین به بیننده القا می‌کند که عکاس تنها بیننده حاضر در عکس است. این دو کودک از محیط پر از درخت و شاخ‌وبرگ سیاه و تاریک خود وارد دنیایی پر از روشنایی با درخت‌ها و محیطی پر از امید و خوشبختی می‌شوند.
عکاسان مستند مانند ویلیام یوجین اسمیت نقش مهمی در نشان‌دادن واقعیت‌های تلخ جنگ‌ها و کشتارهای بی‌رحمانه داشتند. عکس‌های آنان نه‌تنها لحظاتی از تاریخ را ثبت کرده‌اند، بلکه با نمایش واقعیت‌های تلخ و ناگوار، توجه عمومی و سیاست‌مداران را به مسائل و مشکلات اجتماعی جلب کرده‌اند. این عکس‌ها ابزاری قوی برای آگاه‌سازی و جلب‌توجه عمومی به مشکلاتی چون فقر، بی‌عدالتی و جنگ بوده‌اند.
این عکس دارای نمادهایی است که معانی عمیقی را منتقل می‌کنند. شاید محیط جدید شرایط فوق‌العاده‌ای نداشته باشد، اما مسلماً عجله کودکان برای فرار از محیط قبلی می‌تواند این امیدواری را به مخاطب بدهد که کودکان از آن محیط نجات یافته‌اند. آن‌ها حتی نگاهی به عقب نینداختند، یعنی نه منتظر کسی هستند و نه علاقه‌ای به بازگشت به راهی که گذر کرده‌اند دارند. این حرکت نمادین کودکان، به‌خوبی نمایانگر تلاش برای رهایی از تاریکی و رسیدن به روشنایی است.
عکس “قدم به باغ بهشت” علاوه بر نمایانگر کردن شرایط سخت کودکان در دوران جنگ و کشتار، نمادی از امید و آرزوی رسیدن به صلح و آرامش است. این عکس با به‌تصویرکشیدن دو کودک در حال دویدن به‌سوی نور، پیام روشنی از امید و آرزوهای بشری را منتقل می‌کند. نگاه دخترک به جلو، بدون نگرانی و با اعتماد به همراهش، نشان‌دهنده امید به آینده‌ای روشن‌تر است. اندام‌های دوست‌داشتنی کودکان و حالت مورب و خم‌شدن آن‌ها میل برای ورود به دنیای روشنایی را نشان می‌دهد. قاب عمودی عکس و تناسب میان اندام کودکان با قاب، هماهنگی میان سوژه و کادر را ایجاد کرده است.
عکس‌های ویلیام یوجین اسمیت تأثیرات عمیقی بر جامعه داشتند. او با ثبت لحظات تلخ و ناگوار از جنگ‌ها و کشتارها، توانست توجه عمومی و سیاست‌مداران را به مسائل و مشکلات اجتماعی جلب کند. این عکس‌ها به‌عنوان سندهای تاریخی و ابزارهای تغییر اجتماعی به شمار می‌روند. ویلیام یوجین اسمیت با استفاده از تکنیک‌های منحصربه‌فرد خود و ترکیب عناصر مختلف، تصاویری با بیانی قوی و مفهومی خلق کرد که تأثیرات عمیقی بر بینندگان داشتند.
فقط به آفرینش اثر فکر کنید.
ما آثارِ شما را با بهترین شکلِ ممکن، به جهان معرفی می‌کنیم.
هنرتان را بین‌المللی کنید
راه‌های
ارتباطی
بدون دیدگاه